گزیده:
حق نداریم تبلیغ دین را به بیان آموزهها و مسئلههای شرعی تقلیل بدهیم.
مگر میشود برای مخاطبی که در تب فقر میسوزد یا از نابرابریهای اجتماعی زخم خورده است، از دینی اخروی سخن گفت و به زندگی اجتماعی او بیتفاوت بود؟
ما به دنبال با بازسازی بخش عمدهای از تبلیغ و امر دینی در چارچوبی بودیم که به ارائه یک سلسله خدمات اجتماعی مؤثر به جامعه و اقشار متوسط به پایین آن بیانجامد.
مقدمه
این گزارش میکوشد تصویری کلان از ایده و تجربه دوره سه سالهی ایفای مسئولیت مدیرکل فرهنگی تربیتی (اجتماعی سیاسی) (1397-1400) و یک و نیم سال سرپرستی اداره برنامه ریزی و نظارت (1398-1399)، در معاونت فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران به دست بدهد. هنگامی که برای پذیرش این مسئولیت اجرایی دعوت به کار شدم؛ هدف عبارت بود از تأسیس یک اداره کل برای تقویت و راهبری ابعاد اجتماعی و سیاسیِ بیش از 500 مجتمع آموزشی در حوزههای علمیه خواهران. در این مدت در کنار همکارانی خلاق و سختکوش بر طراحی روندها، برقراری تعاملهای بیرونی و گسترش برنامههای اجتماعی در این نهال نوپا متمرکز بودیم و گمان میکنم با لطف خدا، اکنون در نیمه پنهان حوزههای علمیه، تجربهای مبسوط و روندی دامنگستر از ایده «اجتماعیشدن تبلیغ» در اختیار داریم؛ تجربهای که نتایج آن دستکم برای ما «یُعجِبُ الزُّراع» است.