مقالهی در آمدی بر جایگاهشناسی فقه اجتماعی با تأکید بر دلالتهای روششناختی آن، که تکمیل مباحث پیشین و منتشر شده در همینجا است، در فصلنامه علوم انسانی اسلامی صدرا، شماره 23، پاییز 1396 ص 225 - 235 منتشر شده است.
مقدمه
هدف از برگزاری نشست «جایگاه فقه در علم اجتماعی مسلمین» بازخوانی مبانی رویکرد فقهی به مسائل اجتماعی است. اگر چه به واسطه ی سیطره ی انگاره ها و هنجارهای علم مدرن اغلب تصور می شود علم اجتماعی از دوران اخیر و از آگوست کنت شروع شده است اما جامعه اسلامی همواره به خود و به مسائل می اندیشیده است؛ کنش هایش را تفسیر می کرده و در پاسخ به «چه باید کرد؟»هایش تجویزهایی را پیش می کشیده است. ارزش داوری های مبتنی بر پیش فرض های روشنگری، تعریف علم را متأثر ساخته و منبع وحی را فاقد مرجعیت علمی معرفی می کند. فارغ از این پیش فرض ها و پیش داوری ها اما، فقه یک «علم» است که با تکیه بر عقل قدسی به تجویز می پردازد و هنگامی که پیرامون یک کنش اجتماعی به تحلیل و تجویز می پردازد، به مثابه بخشی از علم اجتماعی است.
مطالعه فقه به مثابه رویکردی در علم اجتماعی مسلمین بیش از پیش ضرورت دارد
حجت الاسلام مجتبی نامخواه در نشست رویکرد فقهی در علم اجتماعی مسلمین گفت: فقه در رقمزدن مهمترین تغییر اجتماعی معاصر و شکلدهی به نهادهای اجتماعی کنونی ما تأثیر به سزایی دارد و به همین دلیل در حال حاضر مطالعه آن به مثابه یک رویکرد در علم اجتماعی مسلمین بیش از پیش ضرورت دارد.
گزارش نشست در پایگاه خبری-تحلیلی علوم انسانی طلیعه
فقه سیاسی در تشریح نظم سیاسی مورد نظر اسلام، تواناییهای بسیاری داشته و دارد، اما پس از تثبیت نظام سیاسی جایگزین، نوبت به جامعه سازی میرسد. دهۀ دوم هنگامهای است که جامعۀ ایرانی میکوشد، خود را در درون و دوران نظم سیاسی پس از انقلاب بازیابد. اگر دهۀ اول دهۀ تفوق و چیرگی امر سیاسی بود، در دهۀ دوم، امر اجتماعی برتری دارد و پرسشها را شکل میدهد. اما در اینسو پاسخها سیاسی است؛ زیرا تنها ذخیرۀ فعال فقه اجتماعی به معنای عام، فقه سیاسی است.
عنوان بحثی که در خدمت بزرگوران ارائه خواهم داد عبارت است از «جایگاه فقه اجتماعی در پیکربندی فقه و طبقهبندی علوم». حدود شش ماه پیش در نشستی که تحت عنوان «روششناسی فقه اجتماعی» برگزار شد، تلاش کردیم فهرست و شاید هم طرحوارهای از مهم ترین مسائل مطرح در زمینهی «روششناسی فقه اجتماعی» به دست بدهیم. روششناسی را هم – همانطور که توضیح دادیم- در معنای عام و شامل آن در نظر گرفتیم که هم «دلیل» و مبانی نظری را شامل شود و هم «علت» و زمینههای عینی و اجتماعی را. هم روش در سطوح «بنیادین» را شامل شود و هم روش در سطوح «کاربردی» و اصطلاحاً روشاستنباط در فقه را در نظر داشته باشد.
همچنین اشاره شد که روش در این معنای موسع و شامل، شرط «امکان» علم است و دامن زدن به آگاهی پیرامون روش در یک علم و حوزهی نظری، به بازتولیدآن حوزه کمک مهمی میکند. بنابراین هدف عامی که برای بحث ما از روششناسی فقه اجتماعی قابل تصور است عبارت خواهد بود از توسعهی امکان و فراهم آوردن زمینههای تولید و بازتولید فقه اجتماعی.
بحثی حاضر، که طاقت و غایت جلسهی کنونی نیز صرفا «طرح» آن است و نه حل آن، بخشی از همان مسائلی است که در طرحوارهی فقه اجتماعی مطرح شد. سؤال اصلی ما این است که «فقه اجتماعی در میان انبوه و انواع معرفتهای اسلامی و انسانی چه جایگاهی دارد؟» قبل از تنقیح و تشریح این سؤال احتمالاً مناسب و شاید هم لازم باشد یک دخل و نقد مقدر را رفع و رجوع کنیم: این بحث با چه سطحی از روششناسیِ فقه اجتماعی ارتباط دارد؟ و اینکه این ارتباط چه دلالتهای روششناختی در تولید و بازتولید فقه اجتماعی دارد؟ پس سؤال اولیهی ما این خواهد بود که پاسخ به پرسش از جایگاه فقه اجتماعی در علم فقه و نیز در نسبت با علوم دیگر چه امکانی برای بازتولید فقه اجتماعی فراهم میآورد؟
انعکاس مطلب در:
سایت انجمن مطالعات اجتماعی حوزه علمیه قم
پایگاه اطلاعرسانی فقه حکومتی وسائل
انجمن مطالعات اجتماعی برگزار می کند
نشست علمی جایگاه فقه اجتماعی در پیکر بندی فقه و طبقه بندی علوم
به گزارش واحد ارتباطات و اطلاع رسانی دبیرخانه انجمن های علمی حوزه، نشست علمی با موضوع «جایگاه فقه اجتماعی در پیکر بندی فقه و طبقه بندی علوم» روز شنبه مورخ 16آبان از ساعت 19 توسط انجمن مطالعات اجتماعی حوزه برگزار می گردد.
در این جلسه حجت الاسلام و المسلمین نامخواه ایراد سخنرانی کرده و حجت الاسلام والمسلمین آقای دکتر غفاری فر دبیر علمی این جلسه را برعهده دارند.
این نشست رو شنبه مورخ 16 آبان ساعت 19 در دبیرخانه انجمن های علمی حوزه به نشانی قم، بلوار جمهوری کوچه 2 فرعی اول سمت چپ پلاک 6 برگزار می شود و شرکت اساتید، دانشجویان و طلّاب علاقه مند در آن آزاد است.