خلاصه مصاحبه:
در برخی مجادلات بیحاصلِ رسانهای، سخنان و حتی اشعار امام در مورد حجاب بودن فتوحات و فصوص و عرفان و دیگر جملات از این قبیل، نشانهای از اِعراض امام از فلسفه و عرفان دانسته شده است! شاید اطلاع درستی نداشته باشند، اما واقع امر آن است که این قبیل جملات امام خمینی، که به طور مشخص در نامهها و اشعاری که اشاره شد نظایر بسیار دیگری نیز دارد، نه فقط اِعراض از عرفان نیست، بلکه در چارچوب مهمترین مضامین عرفانی مطرح شده است.
امام خمینی دریچه جدیدی به نسبت نظر / عمل پیش روی ما میگشایند و به واسطه این منظر جدید است که گویی ما وارد جهانی جدید میشویم. از واکنشگرایی خارج میشویم و کنشگرایی میرسیم. به کنشگرانی فعال تبدیل میشویم که جامعه و تاریخ خودمان را میسازیم. در بنیاد این تغییرات اجتماعی و تاریخی، دیدگاه امام خمینی درباب مسئله عمل قرار دارد. نگرش امام خمینی درباره چیستی، چگونگی و جهتگیری عمل، به صورت فشردهای در مفهوم «قیام لله» مندرج است. قیاملله یکی از بیّنات و ابرمفهومها در اندیشه امام خمینی است که در عین ریشه داشتن در فلسفه، عرفان، اخلاق و به طور کل الهیات اسلامی، مفهومی است که از خاستگاههای مهم اندیشه امام در تفسیر و ایجاد تغییرِ جامعه و تاریخ ماست.
در اندیشه امام مسئله عمل و قیاملله محوریت مییابد. این محوریت وقتی به جامعه منتقل میشود، انسان ایرانی را به کنشگری فعال و تاریخساز تبدیل میکند.
امام خمینی کمال انسان را به عقل عملی میدانند، یا اینکه میگویند جمیع علوم مطلقاً عملی هستند و به تعبیری دوگانه علوم نظری / علوم عملی را نمیپذیرند.
محوریت و غایت بودگی عمل در اندیشه امام به این معنا نیست که معرفت مهم نیست؛ به این معناست که این معرفت هم در پرتو قیاملله امکان مییابد؛ به تعبیر امام خمینی قیام لله، معرفت الله میآورد، هنگامی که این تفکر مندرج در متون فلسفی، عرفانی و اخلاقی امام خمینی به پهنه اجتماعی میآید و به یک معرفت اجتماعی تبدیل میشود، تغییر در سرنوشت ممکن و سپس واقع میشود.
گفتگو با خبرگزاری مهر