متن زیر حرفهایی است که در میزگرد مجله خط، نشریه خانه طلاب جوان ارائه کردهام. این میزگرد در تاریخ 1398/10/21 و با حضور حجج الاسلام علی مهدیان و حسین وظیفهعالی برگزار شده و در این مجله منتشر شده است. به دلیل حفظ حقوق معنوی نشریه و تحفظی که در خصوص عدم بازنشر کامل این میزگرد وجود داشت، فقط صحبتهای خودم را منتشر میکنم. طبیعی است که بخشی از صحبتها ناظر به گفتگو با دیگر حضار محترم بوده و با رجوع به مجله قابل مطالعه است اما از آنجا که مسئلهای که در آستانه انتخابات مجلس یازدهم وجود داشت، در آستانه انتخاب دولت سیزدهم نیز وجود دارد، انتشار این بحث را بیفایده نمیدانم.
گزیده:
- منظر هر انتخاباتی دو سطح تثبیتی و تغییری دارد. در سطح تثبیت، رابطۀ مردم با نظام مطرح است که بازسازی میشود و نشان دهندۀ یک حدّی از اعتماد به امکان ایجاد تغییرات مطلوب از طریق صندوق رأی در هر انتخاباتی است.
- . اما یک لایۀ متغیّر هم در انتخاباتها وجود دارد؛ به این صورت که هر انتخاباتی، محلی برای ایجاد تغییرات مورد نظر رأیدهندگان است.
- ما هر قدر نسبت به ابتدای انقلاب پیش آمدیم، امکان ایجاد تغییر در انتخاباتها محدودتر شده است.
- حضرت آقا مدام بحث حضور حداکثری مردم در انتخابات را مطرح میکنند که کسانی هم که اعتقاد به نظام ندارند بیایند رأی بدهند. همۀ این تلاشها در جهت این بوده که انتخابات مجرای تغییر باشد نه صرفاً مجرای تثبیت.
- ما دو نیروی اجتماعی داریم که یکی گذار به دموکراسی است که آزادی منهای سعادت را به دنبال دارد دیگری گذار به حکومت اسلامی است که سعادت منهای آزادی را مدّنظر دارد.
- این دو نیروی اصلی با حق انتخاب و تغییرخواهی ما از طریق انتخابات، درگیر هستند و هر کدام در مقاطعی دست برتر را پیدا میکنند.
- حساسیت نسبت به مقولۀ آنارشیسم خیلی خوب است. اما آن چیزی که باید خیلی بهش فکر کنیم این است که خیلی جدیتر از آنارشیسم اسلامی است، یک محافظهکاری گسترده وجود دارد که گاهی ابعاد آن را کاملاً از نظر اسلامی توجیه
- مشارکت حداکثری است که میتواند سطح تغییری انتخابات را فعال کند.
- راهبرد حضور حداکثری برای این است که انتخابات به عنوان محلّی برای تغییر باقی بماند.
- همیشه دغدغهی نیروهای انقلاب باید این باشد که امکان تغییر بیشتری را از طریق انتخابات فراهم بیاورند
-
این نابرابری به حوزهی انتخابات سرریز کرده و عمیقاً دارد حق انتخابهای ما را محدود میکند.