*وقتی کسانی پیدا
می‌شوند که به راحتی و به سادگی قانون اساسی را نفی میکنند؛
آن هم نه یک اصل و دو اصل آن بلکه کلیت آن را نفی میکنند؛ انسان می‌ماند
چه
بگوید؟ وقتی قانون اساسی هم اعتبار نداشته باشد، چه چیزی می‌ماند که مانع
از هم
گسیختگی «ایران» شود؟
*این نفی و استبعادی که راست‌گرایان نسبت به اصل و اساس قانون دارند، برای مایی که عاقبت عبورِ چپ‌گرایانه از قانون را دیده‌ایم، هرج و مرج و تروریسمِ حاصل از این عبور را دیده‌ایم، خیلی هراس برانگیز است.
*قرار نیست و امکان آن نیست که سرمایه‌داری ایرانی مثل مارکسیسم ایرانی، سازمان مجاهدین خلق درست کند یا مثل سرمایه‌داری جهانی، داعش بیافریند؛ اما آیا امکان ترورسیم اقتصادی هم منتفی است؟ آیا کسانی که زیر چرخ‌های بانک‌های «خصوصی» و ربای نظام‌مند جاری در نظام بانکی له می‌شوند؛ زیر بار خصوصی‌سازی آلومینیوم المهدی کمر خم میکنند؛ به خاطر شرایطی که کارآفرینان محترم ایجاد میکنند زیر خروارها خاک در معدن یورت دفن می‌شوند و به خاطر اعتراض به کارآفرینان محترم در آق‌دره، کمر به شلاق می‌سپارند کمتر از قربانیان ترور هستند؟ آیا قربانیان «تروریسم کاپیتالیسم» کمتر از قربانیان «تروریسم مارکسیسم» هستند؟
دو مطلب مرتبط:
می‌گویند «در قانون اساسی ایران
مواردی چون
بیمه، اشتغال، مسکن، مقابله با غرب و عدالت تاکید شده است که همه اینها
موارد مورد
نظر سوسیالیست‌ها می‌باشد. این نشان می‌دهد که در تاریخ معاصر ایران
جریان کاملا
سوسیالیستی در اندیشه و سیاست‌گذاری حاکم بوده است. به تعبیر بنده این
مسئله مانند
یک سیاه چاله است که متفکران و سیاست‌مداران ما در آن غرق شده‌اند.» سوال
این جاست که با این نگاه
قانون اساسی چه ارزشی دارد و چه راهی می ماند جز عبور از قانون اساسی؟
*این نفی و استبعادی که راست‌گرایان نسبت به اصل و اساس قانون دارند، برای مایی که عاقبت عبورِ چپ‌گرایانه از قانون را دیده‌ایم، هرج و مرج و تروریسمِ حاصل از این عبور را دیده‌ایم، خیلی هراس برانگیز است.
*قرار نیست و امکان آن نیست که سرمایه‌داری ایرانی مثل مارکسیسم ایرانی، سازمان مجاهدین خلق درست کند یا مثل سرمایه‌داری جهانی، داعش بیافریند؛ اما آیا امکان ترورسیم اقتصادی هم منتفی است؟ آیا کسانی که زیر چرخ‌های بانک‌های «خصوصی» و ربای نظام‌مند جاری در نظام بانکی له می‌شوند؛ زیر بار خصوصی‌سازی آلومینیوم المهدی کمر خم میکنند؛ به خاطر شرایطی که کارآفرینان محترم ایجاد میکنند زیر خروارها خاک در معدن یورت دفن می‌شوند و به خاطر اعتراض به کارآفرینان محترم در آق‌دره، کمر به شلاق می‌سپارند کمتر از قربانیان ترور هستند؟ آیا قربانیان «تروریسم کاپیتالیسم» کمتر از قربانیان «تروریسم مارکسیسم» هستند؟
متن کامل در ادامه مطلب
* مطلب منتشر شده در یک مناظره مکتوب؛ مجله خردنامه همشهری، شماره 179، مرداد 1396دو مطلب مرتبط:
*سکولاریزاسیون از مسیر کاپیتالیزاسیون
*بازتولید «اسلام سرمایه‌داری» در ایران امروز؛ تعاطی «منورالفکری محافظه‌کار» و«محافظه‌کاری سنت‌زده»
۱ نظر
۰۱ دی ۹۶ ، ۱۴:۱۴