بازتولید عدالتخواهی نیازمند تضاد و دیالکیتیک است
بدون تضاد و ستیز فیضی صادر نمی‌شود
حجت الاسلام مجتبی نامخواه، پژوهشگر دانش اجتماعی سخنران بعدی این مراسم بود. وی گفت: مرحوم نامداری در زمان کوتاهی که زیست به مسئله های مهمی پرداخت و با وجود موقعیت اقلیتی و حاشیه ای که داشت مسئله های مهم خودش را پیگیری می کرد. او سلسله مباحث مهمی را بازنمایی می‌کرد و پی می‌گرفت و شاید برای این است که با وجود گذشت چهار سال از رفتنش، دوستان او هنوز در ستیز با نبودنش هستند. او سیر فکری مشخص و یک پروژه فکری خاص داشت. مواجهه بی واسطه با اندیشه امام خمینی (ره) ار جمله ایده های محتوایی روح الله نامداری بود. وی در این حوزه کار می کرد که چگونه می توان محتوای اندیشه امام (ره) را به حوزه عموم آورد و مورد توجه قرار داد. البته پاسخ کاملی به این ایده نداشت اما روی آن پافشاری می کرد و سعی کرد این ایده را در سیر زندگی ش عملی کند.
وی افزود: «ستیز» که در عنوان کتاب اخیر روح الله آمده در گفتگوهایش هم بود. اگر تضاد، ستیز، جدل و دبالکتیک نبود هیچ فیضی از جانب خدا صادر نمی شد به عبارت دیگر اگر فیضی وجود داشته باشد با تضاد امکانپذیر است. تغییر انسان ها و جوامع انسانی حاصل فیض خداست. جامعه به واسطه تغییر درونی تغییر می کند و این تغییر درونی به واسطه یک تضاد است. بنابراین تضاد در تغییر تکاملی یک جامعه بسیار مهم است. این موضوع هم در عرفان اسلامی و هم در فلسفه هم وجود دارد. مرحوم مطهری هم به این موضوع توجه داشتند. ستیز و جدل در جامعه امکان بازآفرینی را فراهم می کند.
نامخواده ادامه داد: البته کتابهای روح الله نامداری تخاصم اجتماعی ایجاد نمی کند بلکه به شکاف های اجتماعی معنا می دهند و برای جامعه امکان امید و هم بستگی ایجاد می کند ولی شکافها را تعمیق نمی کند. یکی از دلایل نبود عدالت خواهی در حوزه عمومی این است که نظریه ای برای تضاد یا دیالکتیک وجود ندارد. به بیان دیگر ما در عرصه عدالت دچار وضعیت گنگ وارگی هستیم چون هیچ تصوری از تضاد نداریم. غلبه زبان سیاسی باعث شده که عدالت خواهی وارد جامعه و حوزه عمومی نشود لذا ما نباید از ستیز پا پس بکشیم. امروز انقلاب اسلامی نیازمند بازتولید مستمر و ستیز و جدل نیاز ما برای آمدن عدالت به حوزه عمومی است.