پیرامون مقامِ جمع الجمعی انقلاب اسلامی
سه شنبه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۰، ۱۲:۱۷ ق.ظ
در نشست مجازی بسیج دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، به بهانه دوگانه عدالت و ولایت، بحثی ارائه کردم با عنوان «مقام جمع الجمعی انقلاب اسلامی؛ ناثنویت گرایی صدرایی در برابر دوآلیسم دکارتی و دوگانه انگاری‌های نواشعری گرایانه». در ادامه بیان مسئله و مقدمه‌ای درباره بحث، چند یادداشتی که به عنوان پیشخوان نشست به شرکت کنندگان معرفی کرده بودم و لینک فایل صوتی این نشست در کانال تلگرام آمده است.
توضیحی درباره عنوان بحث
انقلاب اسلامی به واسطه نسبتی که با توحید برقرار می‌کند، داعیه جمع میان دوگانه‌هایی را دارد که در دو داوری تجددمآبانه و تقدس‌مآبانه، به نفع دنیا یا دین، تصویر و تفسیر می‌شوند. بازتاب دوآلیسم دکارتی در تجدد ایرانی، تصور تفوق دنیا بر دین را شکل می‌دهد و انگاره‌های نواشعری‌گری اسلامی، به استیلای دین بر دنیا تأکید دارد. در این میان انقلاب اسلامی با بازتاب مقام جمع الجمعی انسان در جامعه و تاریخ، بر پایه یک سازه ناثنویت‌گرایِ حکمی و صدرایی، امکان‌هایی برای جمع آن‌چه دوگانه‌ها انگاشته شده فراهم می‌آورد. دست‌کم نیم قرن است که این نزاع میان ناثنویت‌گرایی و ثنویت‌گرایی در جهان فکر ایرانی جریان است و به طور مشخص صورت مقدس آن، طی چند دهه اخیر بسط قابل توجهی یافته است.
منابع پیشخوان
- عقب‌ماندگی در عدالت و احیای مجدد ایده‌ی عدالتخواهی
- نقد طبقه سه/ نقدی بر کیفیت عدالتخواهی
- کنکاشی در ریشه‌های فکری عقب‌ماندگی در عدالت
- عدالتخواهی در چالش با اشعری‌گری
فایل صوتی
https://t.me/tabagheh3_ir/474
۰۰/۰۱/۱۰