طبقه سه

ارزیابی‌های شتاب‌زده یک طلبه

طبقه سه

ارزیابی‌های شتاب‌زده یک طلبه

طبقه سه

بسم الله
دوست می داشتم این وبلاگ
- این پنجره‌ی سرد و بی‌روح - جز یک صفحه نمی‌داشت
و در آن صفحه جز یک سطر نمی‌بود
و بر آن سطر جز یک کلمه نمی‌نشست
و آن کلمه «خمینی» بود و دگر هیچ نبود...
***
آن‌هایی که همراه پیغمبر بودند و دعوت پیغمبر را قبول کردند همین مردم «طبقه سه» بود، همین فقرا.
صحیفه امام ج8 ص 293

***
طبقه سه صفحه شخصی و بایگانی کاملی از نوشته‌ها و گفته‌هایم،از سال 1389 تا کنون است. می‌کوشم جستجوها و جستارهایی در این صفحه منتشر شود که «غایت»، «موضوع» و یا «مسئله»شان «انقلاب اسلامیِ اکنون» باشد.

***
معرفی بیشتر و گزارش‌واره‌ای از برنامه پژوهشی این صفحه در قسمت "درباره طبقه سه"، در نوار بالای صفحه آمده است.

***
صفحه‌ها در شبکه‌های اجتماعی:

اینستاگرام @namkhahmojtaba
توییتر @Namkhah1
تلگرام @tabagheh3_ir

***
ایمیل namkhahmojtaba@gmail.com

بایگانی
آخرین نظرات

نقد طبقه سه/ «جامعه‌تر» هستیم؟

شنبه, ۱۴ تیر ۱۳۹۹، ۱۲:۰۴ ق.ظ

نقد زیر را برزگواری به نام مرتضوی درباره مطلب انسان ایرانی «گرگ انسان» نیست کامنت گذاشتند.


البته با عبارت «جامعه تر» که به کار بردید و همان طور هم که از آن مشخص است؛ برای اثبات چنین چیزی، باید رفتار، نیات و تعاملات اعضای جامعه با یکدیگر به گونه ای «جامع» ، «عمیق» و دارای «اثر زیاد» و «محسوس» باشد تا بتوان از آن نتیجه گرفت که ما واقعا «جامعه تر» هستیم.

شما برای اثبات فرضیه ی خود، به مدت زمان محدودی به یک سری از رفتارهای کسری از جامعه که مثبت بود اما فاقد عمق، اثر و از همه مهمتر، جامعیت و استمرار بود؛ اشاره کردید در حالی که پس از سپری شدن آن دوره ی زمانی کوتاه، دیگر شاهد آن یاریگری، خودداری از حرص و به فکر دیگری بودن، بخشیدن اجاره بها و... نیستیم ، برعکس (و البته که بدتر) شاهد مسابقه در حرص و طمع در عمق لایه های جامعه، افزایش اجاره بها و مسکن و مایحتاج و ارزاق هستیم که البته به گفته مسئولان عالی و رسمی کشور، هیچ دلیل منطقی برای آن وجود ندارد و این افزایش ها و زیاده خواهی ها، صرفا به خاطر جبران فروش کم و به دست آوردن سود بیشتر و ضررهایی است که در دوران اولیه همه گیری کرونا وارد شده است.

به خوبی مشخص است که رفتار جامعه را نباید در چند هفته یا ماه، تحلیل کرد. آیا در همین ساعت هم، آن مواسات و انفاق و یاریگری اگر به اندازه همان موقع وجود داشت؛ اگر آن بخشیدن اجاره ها وجود داشت؛ شاهد این حجم افسارگسیخته در بالارفتن اجاره و مایحتاج یومیه بودیم؟ بعضی رفتار مثبت و پسندیده، متاسفانه به صورت رفتار هیجانی بروز می کند و حتی در بعضی موارد می توان گفت، که هیچ اصالتی هم ندارند و پس از مدتی فروکش کرده و برای جامعه، عادی تلقی می شود (منظورم رنج دیگران است که فراموش می شود) و بیشتر عاملانشان می روند دنبال ادامه زندگیشان که مشخصا این از شاخصه های یک جامعه ی «جامعه تر» نیست. اینجاست که «نه به آن شوری شوری و نه به این بی نمکی» که حتی می توان گفت چه بهتر بود، مواسات کنندگان و انفاق کنندگان و یاریگران و و بالاتر و مهمتر از آن، آن چه که شما، آنان را جامعه ی جامعه تر (و البته شما کل جامعه را گفتید و من هم در مورد کلیت جامعه و آن چیز و برآیندی که امروز از همین جامعه شاهد هستیم، سخن می گویم) خواندید در آن دوران ابتدایی برای خیر رساندن به یکدیگر، به قول قمی ها، اینقدر، حسن،حسین نمی کردند و وظیفه معمولی و یومیه خود را انجام می دادند و و در عوض، امروز هم این مواسات، بخشندگی و روامداری را ادامه می دادند که خیر بزرگ این بود نه اینکه از بدی، بدتر شود.

و نکته ی پایانی اینکه: اگر این بخشندگان و مواسات کنندگان در جامعه وجود دارند؛ پس چرا شاهد این مشکلات خودساخته هستیم؟ و اگر هم تعداد فرصت طلبان و آزمندان جامعه بیشتر از آنان است، پس جامعه ی جامعه ترمان کجاست؟ و اگر هم فرصت طلبان جامعه ی ما معدودند و این اعمال را مرتکب می شوند پس این چه جامعه ی جامعه تری است که در بند اقلیت است؟ البته مشکلی ندارد، باشد! اما برادر، دیگر «جامعه تر» نیست.

۹۹/۰۴/۱۴
مجتبی نامخواه

نقد طبقه سه

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی