روز قدس و زوال دوران کودکی ما
زوال دوران کودکی ما- زوال دوران کودکی آن ها
"زوال دوران کودکی" عنوان کتابی است از نیل پستمن، چهره ی سرشناس جامعه شناسی انتقادی رسانه ها؛ او در این کتاب درباره تاثیرات رسانه ها بر کودکان می گوید و این که رسانه های تصویری غربی به ویژه تلویزیون با نمایش عمومی مسائل خاص بزرگسالان، دوران کودکی کودکان را از بین می برند و این که این روند چه نتایجی دارد( مسئله که به طور نسبی در مورد رسانه های ما هم مطرح است).
بحث مفصلی است البته؛ اما چیزی که من می خواهم بگویم این است که ما هم در جهان اسلام با یک زوال دوران کودکی خاص خودمان مواجهیم:
آیا امروز کودکان فلسطینی که سنگ در دست به دنیا می آیند و سنگ در دست به مدرسه می روند و سنگ در دست کفن می شوند واقعا کودک اند؟ به شرح ایضا کودکان لبنان و کودکان یمن و افغانستان و پاکستان و البته ایران؛ آیا کودکانی که به تعداد سال های عمرشان در روز قدس راهپیمایی کرده اند و مسائل جهان را، مسئله فلسطین را با بیانی بچه گانه و عقلانیتی متکامل تحلیل می کنند کودکند؟
پس ما امروز در جهان با دو زوال دوران کودکی مواجهیم: یکی زوال دوران کودکی با نمایش دادن فحشا و خشونت و یک زوال دوران کودکی با واقعیت داشتن مبارزه؛ یکی فاجعه است و دیگری مژده؛ خوشیِ حال باشد ارزانی دم غنیمتان، با این حساب وقتی این کودکان بزرگ شوند، آینده از آن کیست؟
زوال دوران کودکی در جانب ما نوید بخش دیدن آینده ای روشن است، اما چه کیست که این روند را ببیند و برای آن برنامه ریزی می کند؟
بروز کنونی پدیده کودک و نوجوان انقلابی پژواک تنها یک دلیل دارد: روح خدا " خمینی"؛ اما رشد این پدیده و تداوم آن بدون برنامه ریزی ممکن نیست؛
امروز در فضای "تربیت کودک و نوجوان" غلبه بیشتر با اسلام حجتیه ای و تجددزدگی است؛ آموزش "رقص" و "قرآن با اشاره" از آموزش "خمینی و اسلام خمینی" بیشتراست و...
پس چه کسی کودک و نوجوان را از منظر انقلاب اسلامی را می بیند؟
پ.ن:
این صورتک ها که کار قشنگی بود ازدفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامیتلنگری شد برای دیدن بهتر زوال دوران کودکی
