کسانی هم که معطوف به انقلاب حرف می‌زنند، فکر می‌کنند، کنش می‌کنند و با حزب‌توده کاپیتالیسم موضع دارند، در مسئله‌ی حقوق بشر دچار نوعی انتزاعی و اعتقادی فکر کردن هستند و از ثبت، طرح و تحلیل تجربیات نقض مدعیان حقوق بشری باز می‌مانند و صرفا در مجادلاتی شبه کلامی به نقد مفاد اعلامیه حقوق بشر می‌پردازند. در حالی که مسئله اصلی نقد نظری این اعلامیه نیست؛ نقد عملی و طرح تجربیات عملی هم مهم است. لااقل این سطح عملی هم یک بخش مهم ماجراست در حصارهای تئوریک فراموش شده است. نباید مباحثات در سطح فلسفی و ثبوتی متوقف شود و از سطح اثباتی و عینی غفلت گردد.
* مصاحبه با پایگاه تیه (اینجا)
۰ نظر
۱۷ تیر ۹۵ ، ۱۵:۳۶