فعالان
فرهنگی و مذهبی بسیاری وجود دارند که فعالیتهاشان را معطوف به آموزش و پرورش
سامان میدهند. چرا آنها در این باره سکوت میکنند؟ چرا «جوانهای مؤمن و حزباللهی»
که در سطح دانشآموزی «کارهای فرهنگی خودجوش» را دنبال میکنند نسبت به خصوصیسازی
آموزش و پرورش معترض نیستند؟
۰ نظر
۱۴ تیر ۹۵ ، ۱۷:۲۴