انسان، تئاتر، انقلاب (2)
بایگانی نوشتههایم در شبکههای اجتماعی
🔸«آیا [انسان انقلابی در ] تئاتر [و در دیگر هنرها و در جامعه] زنده میماند؟»
بازتاب انقلاب انسانها و نقشها در تئاتر، به تئاتر امکانهای جدیدی برای زندگی داد؛ همچنان که به موسیقی، نقاشی، گرافیک، سینما و شعر و همچنان که به اندیشه و مذهب. تئاتر هم مانند دیگر عرصههای هنر و اندیشه، بر بستر امر انقلابی-اسلامی در شبکه از مساجد، کانونهای مذهبی و جبهههای دفاع مقدس گسترش یافت.
پایان جنگ و تحولات پس از آن اما نوعی انقلابِ معکوس بود که انسان انقلاب را به مرز مرگ و امتناع بُرد. پرسش «آیا تئاتر زنده میماند؟» (آوینی، 1371، مجله سوره، ش 38، ویژه تئاتر) در ظاهر پرسش از ادامه و امکان تئاتر و در واقع پرسش از امکانِ ادامهی انسان انسان انقلاب، در تئاتر و در جاهای دیگر است. «آیا تئاتر زنده میماند؟» میپرسد آیا انسان انقلاب زنده میماند؟ و این پرسشی است که هماکنون نیز زنده است.
🔻پ.ن: این پست در واقع حاشیهای است بر پست اخیر که خود حاشیهای بود بر کتاب #انقلاب_نقشها؛ در تمام این حاشیهها، آنچه متن است پرسش از انسان انقلاب اسلامی و نحوه بودن او در حیات اجتماعیاش است. پرسشی که پاسخ آن، پاسخ به نیاز فلسفی- اجتماعی ما در شناخت انضمامی انسان و امر انسانی، و نیاز اجتماعی و روزاروزِ ما در برابر «عرصههای تجربه نشده» است.
به نقل از @social_reserch
https://www.instagram.com/p/CLPic3ihG5F/?igshid=1qmmsp4z10z3c