طبقه سه

بایگانی نوشته‌هایم در شبکه‌های اجتماعی

به پیشنهاد برادری گرامی از نمایشگاه نقاشی «روزهای پیروزی» دیدن کردم.

نکاتی به اختصار درباره فرامتن و متن آثار نمایشگاه قابل طرح است:
🔻درباره فرامتن آثار:
این نمایشگاه آثار هنرمندان تجسمی استان خراسان رضوی است که در گالری مرحوم ابوالفضل عالی حوزه هنری در معرض دید قرار گرفته است.
بازتاب شکاف‌های مرکز/پیرامون در فرهنگ و هنر، هم به نادیدن هنرِ هنرمندان خارج از مرکز منتهی شده و هم هنر رشد یافته در مرکز را به مسلخ حراج و تجارت و چه بسا تجارت سیاه و پول‌شویی برده است.
 شوق مدیران جدید و جوان حوزه هنری برای حمایت از کار هنرمندان شهرستانی، امید شکستن مرزهای عمیقاً طبقاتی شده در فرهنگ و هنر را زنده می‌کند.
🔻درباره متن آثار: کارها چطور بود؟
در یک بررسی‌، البته نه از جهت نقد هنری، که از نقطه نظر یک تحلیل اجتماعی و تا حدودی فلسفی، به خوبی در می‌یابیم که نقاشیِ انقلاب، حامل تجسم انسان انقلاب اسلامی است. اصولاً یکی از توجه‌های ضروری و تا حدودی مغفول به نقاشی، نگارگری و هنرهای تجسمیِ مرتبط با انقلاب اسلامی، پرسش از نحوه تخیل و تجسمی است که انسان ایرانی در تکوین و تکون اخیر خود بدان دست یافته است.
انقلاب اسلامی ‌مولود و مولّد انقلابی انسانی و انسانی انقلابی بود و اکنون یک پرسشِ مهمِ ما چگونگی بودن، چگونگی تعقل و چگونگی تجسم این انسان است؛ که این وجه اخیر، در هنرها از جمله در هنرهای تجسمی بازتاب‌های مهمی داشته است.
🔻در تابلوهای نمایشگاه روزهای پیروزی، البته یک رئالیسم حادّ وجود داشت که جای تجسم و تخیل را تنگ کرده بود؛ با این حال در این آثار «مردم»، «امام»، «نا-نظم»، «تکثر»، «اعتراض»، «خیابان»، «شادی» و «بی‌قراری» برجسته بود، که تذکرها و دلالت‌های مهمی درباره نحوه نگاه به انقلاب اسلامی و نظام معنایی آن به همراه داشت.
#مجتبی_نامخواه
به نقل از صفحه جامعه گردی @social_reserch
https://www.instagram.com/p/CK0q_p6h19z/?igshid=ynwl40mbevsq