در حاشیه مسئله «آسیه پناهی»
بایگانی نوشتههایم در شبکههای اجتماعی
🔽شهرها محل زیستن جوامع و شهرداری، نوعی جامعه داری است.
.
🔽ارتش و نظام (امر نظامی) چرا ندارد. مافوق می گوید بشو (کن) و آن گاه می شود (فیکون).
.
🔽کسی که در امر نظامی نخبه است و از جوانی در مراتب بالای این میدان فعالیت می کند با این نظم خو گرفته است. بردن او از محیط بدون چرای نظام به فضای چرابینادِ جامعه نتیجه می دهد: آسیه پناهی.
. 🔽ممنون که توضیح دادید و خواهید داد که مقصری نبوده یا اگر هم بوده همان راننده لودر بوده اما آسیه پناهی به مثابه یک نشانه پیامی دارد؛ تفسیر این نشانه را انکار نکنیم: "ممتنع است با نظامی گری جامعه داری کنیم": یک پلیس یا سردار خوب لزوما رئیس جمهور یا رئیس مجلس یا مدیرکل یا شهردار یا فعال اجتماعی یا فعال رسانه ای خوب نیست.
.
🔽تفکیک امر سیاسی و امر اجتماعی از امر نظامی از مولفه های خط امام است. اهتمام و اکتفای صوری و حقوقی به این تفکیک کافی نیست. اگر واقعا به این تفکیک اعتقاد داشتیم هم حرمت "سردارها" حفظ می شد و هم کرامت "توده ها".
.
🔽روبه آینده: بازار احساس تکلیف برای "جمع کردن آسیب های اجتماعی" داغِ داغ است. حاشیه نشینی یک مسئله اجتماعی است. حاشیه نشینی را با کنشگری اجتماعی و عدالتخواهانه چاره کنیم نه با لودر.
پیش برنده لودرها شاید امر نظامی و امر امنیتی باشد اما در نهایت این جاده سرمایهداری ایرانی است که صاف می شود. سرمایهداری ایرانی پشت غلطک نشسته، نیازی به لودر ندارد.
#آسیه_پناهی
https://www.instagram.com/p/CAwLv7_J5OR/?igshid=1v5897xesq3n2