شش تصویرنوشته زیر برشهایی است از پژوهشی در دست انجام، با عنوان شهید سید مهرداد مجدزاده، انسان انقلاب اسلامی. امروز، یادآور بیستم بهمنماه 1361، سالگرد شهادت این اندیشمند جوان انقلاب است.
* بخشی از این پژوهش در یادبودی که در شب شهادت شهید مجدزاده در کافه کتاب بیداری برگزار گردید، ارائه شد. (+)
درآمدی مطالعهی فعالیتهای معرفتی ـ اجتماعی شهید سیدحسین علمالهدی پس از پیروزی انقلاب اسلامی
تصویر نسبتاً رایج از شهید علمالهدی تصویری است که «فرد» شهید علمالهدی را با «محوریت جنگ» و دفاع مقدس روایت میکند؛ تصویری که بخشهای کمی از حقیقت را به ما مینمایاند. این روزها شاهدیم گاهی از شهید علمالهدی با عنوان «سردار سرلشکر شهید علمالهدی» یاد میشود. البته قاعدتاً منظور از چنین تعبیری بزرگداشت ایشان است، شهید علمالهدی هنگام شهادت فرماندهی سپاه هویزه بوده است؛ البته سپاه هویزه در شرایط دومین سال پیروزی پس از انقلاب و نه حتی سپاه کنونی هویزه؛ یعنی مجموعهای با شصت و چند پاسدار که حتی ابتداییترین اسلحهها را هم نداشتند.اگر این تعابیر بهظاهر گرامی را کنار بگذاریم، آنوقت، مقام علمالهدی بهتر فهمیده میشود؛ چراکه آنوقت جا دارد بپرسیم: اگر جایگاه نظامی مبیّن شأن شهید علمالهدی نیست، پس راز عظمت و منزلت ایشان چیست؟ چرا شهید علمالهدی با وجود نقش مهمی که در مبارزات انقلاب و حوادث پس از پیروزی انقلاب در کشور و نقش بنیادینی که در تأسیس بسیاری از نهادهای انقلاب اسلامی در استان خوزستان داشت، چرا به هویزه رفت و فرماندهی سپاه این شهرستان شد؟
پیروزی بهمن پنجاه و هفتِ انقلاب اسلامی، که خود مرهون انقلابی انسانی و پیدایش انسانی انقلابی بود، جوانان پرشور و انقلابی را در برابر یک مسئلهی جدی قرار داد: نیاز انقلاب اسلامی به کادرهایی برای فردای انقلاب و جمهوری اسلامی. این جوانان که خود فتحالفتوح انقلاب اسلامی بودند، عمق نیازِ انسان-افزارانهی انقلاب اسلامی را به خوبی درک کرده و یک رشته از اقدامات را به منظور انسانسازی و کادرسازی برای انقلاب اسلامی سامان دادند. آنان نه مانند متجددان امر انقلاب را صرفا اجتماعی و بیرونی میدانستند و نه مانند متحجران به انقلاب درونی اکتفا میکردند. انقلاب انسانی برای بازتولید انقلاب اسلامی باعث شد تا این متفکران و روشنفکران جوان انقلاب اسلامی تراز جدیدی از تفکر انقلاب اسلامی را تفصیل تئوریک و بسط اجتماعی بدهند.