خلاصه یادداشت:
*به فراز و فرودهای کوششها برای روایت انسان انقلاب عادت
کردهایم اما روایتی که اشنوگل پیش میکشید، دستکم دو برجستگی داشت: یکی تعلیق
هنرمندانهای که تعلق مخاطب به قهرمان را میکشت و به او برای تدقیق و تحلیل
رفتارهای انسان انقلاب، امکانِ توجه بیشتری میداد.
*دیگر آنکه در سراسر اشنوگل،
انسان انقلاب در کشاکش با مرگ روایت شده است. نام فیلم هنرمندانه به ابزاری غواصی
اشاره داشت که نزدیکیِ فاصله مرگ و زندگی را تذکر داده و تداعی میکرد.
*روایت اشنوگل از مرگِ در نظر شهدای غواص و تصویرش از این مسئلهی بنیانیِ انسان
انقلاب، در خور بود. به خاطر تعلیق خوبش بود، یا روایتِ مسئلهی بنیادینِ مرگ، یا
دلیل دیگری داشت، نمیدانم اما اشنوگل به دلم نشست.
در یک سال اخیر در نقاط مختلفی از کشور، حرکتهایی اعتراضی از سوی سپردهگذاران برخی بانکها و موسسات اعتباری صورت پذیرفته است. اگرچه هیچ آمار قابلاستنادی از این تجمعها وجود ندارد و امکان به دست آوردن چنین آماری هم نیست، اما به احتمال زیاد این اعتراضها از نظرهای گوناگونی همچون فراوانی، کمیت و پایداری از مهمترین حرکتهای اعتراضی یک سال اخیر در کشور بودهاند. بهرغم اینکه مسئولان امر با تندترین تعابیر سعی میکردند سپردهگذاران را «طمعکار» خوانده و تجمعها را سازماندهیشده و غیرواقعی بدانند؛ اگرچه مسئولان کوشیدند سپردهگذاران را به لحاظ حقوقی مقصر دانسته و به لحاظ اجتماعی طرد کنند؛ با وجود اینکه رسانههای رسمی و همچنین کنشگران و تحلیلگران اجتماعی این حرکتها را نادیده گرفته یا انکار کردهاند؛ واقعیت اما این است که ما با نمونههایی کاملا ویژه از یک گونه جدید از حرکتهای اجتماعی مواجهیم: با نسل جدیدی از اعتراضها که میتواند جرقهای باشد برای درک نسلی جدید از جنبشهای اجتماعی. تجمع سپردهگذاران اگرچه از «اعتراضهای پراکنده» و «شخصیصنفی» آغاز میشود اما اگر دقیقتر شویم گونهای بدیع از اعتراضها و حتی جنبشهای «اجتماعی» را میبینیم که متولد شده و احتمالا بتوانند ادامه داشته باشند. این یادداشت میکوشد ابعادی از این پدیده را تا حدودی تشریح کند.
زمینههای فکری و پیامدهای اجتماعی برآمدن اسلام مناسک میانتهی
یکی از پدیدههایی که سال به سال بیش از گذشته با آن
مواجهیم، گسترش آیینهای مذهبی و پیدایش آیینهایی تازه است. یک آیین مذهبی میتواند
ترویجکننده و احیاگر آرمانهای اصلی دین بوده و به واسطهی معرفتها و نشانههایی که به میانهی جامعه میآورد به
بزرگداشت ایدههای محوری دین کمک کند. تعظیم شعائر اسلامی مفهومی است برخاسته از
متن الهیات اسلامی که آیات و روایات فراوانی به آن دلالت میدهد. پرسش اما اینجاست
آیین به خودی خود مفید است یا وقتی واجد این نقشِ ذاتی باشد؟